Sernik mój ulubiony

Przepis ten dostałam wiele lat temu, kiedy jeszcze byłam bardzo młodą mężatką, od osoby, której dzisiaj nie mam ochoty wspominać. Sprawdziłam go wielokrotnie, i jeśli kolejne ciasta różniły się miedzy sobą smakowo, to było to uzależnione od użytego sera.
Sernik nie jest przesłodzony, dość delikatny w smaku, lekko opadnięty, jak chyba każdy sernik... Jest smaczny. Aż się dziwię, czemu ten przepis na tak długo został przeze mnie odłożony do lamusa?

Na fotce wygląda na troszkę poszarpany, ale to chyba dlatego, że z łakomstwa nie pozwoliłam mu do końca wystygnąć :D

Składniki:

5 jajek
1 kg zmielonego białego sera – może być z wiaderka
1 niepełna szklanka cukru pudru
1 opakowanie 16 g cukru wanilinowego
szczypta soli
1 budyń śmietankowy bez cukru
płaska łyżeczka proszku do pieczenia
20 dag masła
10 dag smażonej w cukrze, bardzo drobno pokrojonej skórki pomarańczowej
10 dag rodzynek
łyżka mąki pszennej

Wykonanie: Żółtka utarłam na biało z cukrem pudrem i cukrem wanilinowym, dodałam miękkie masło i zmiksowałam na puszystą masę. Po łyżce, nie przerywając miksowania, dodałam cały ser. Na koniec dosypałam budyń i proszek do pieczenia.
Blachę o wymiarach 24x34 cm wyłożyłam papierem do pieczenia. Piekarnik rozgrzałam do temperatury 155 stopni z termo obiegiem.
Skórkę pomarańczową i rodzynki dokładnie wymieszałam z łyżką pszennej mąki.
Białka ubiłam ze szczyptą soli na sztywną pianę. Przełożyłam ją do masy serowej i delikatnie wymieszałam łopatką zagarniając masę od spodu. Na koniec dodałam bakalie i wymieszałam, żeby się równomiernie rozprowadziły.
Wyłożyłam do przygotowanej blachy, wyrównałam powierzchnię i wstawiłam do nagrzanego piekarnika. Piekłam przez godzinę. Po tym czasie wyłączyłam piekarnik, a po około 5 minutach delikatnie go uchyliłam i pozostawiłam w nim sernik do wystudzenia.